Kwestia wspólnego spania z dzieckiem od lat wywołuje dyskusje zarówno wśród rodziców, jak i specjalistów. Dla wielu rodzin wspólne noce oznaczają większe poczucie bliskości i łatwiejsze karmienie piersią, szczególnie w pierwszych miesiącach życia. Inni obawiają się jednak, że dziecko przyzwyczai się do obecności mamy i taty w łóżku, co utrudni naukę samodzielnego zasypiania. Warto podkreślić, że temat nie ma jednej uniwersalnej odpowiedzi, a decyzja powinna zależeć od potrzeb dziecka, rodziców oraz świadomości dotyczącej zasad bezpieczeństwa.
Rekomendacje ekspertów – bezpieczeństwo przede wszystkim Polskie Towarzystwo Pediatryczne oraz Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zalecają, aby w pierwszych 6 miesiącach życia dziecko spało w tym samym pokoju co rodzice, ale w oddzielnym łóżeczku. Takie rozwiązanie zmniejsza ryzyko zespołu nagłej śmierci łóżeczkowej (SIDS) i zapewnia opiekunom możliwość szybkiej reakcji na potrzeby niemowlęcia. Wspólne spanie w jednym łóżku nie jest całkowicie zakazane, jednak wymaga przestrzegania kilku zasad: materac powinien być twardy, w łóżku nie powinno być poduszek, kołder ani innych przedmiotów mogących utrudniać oddychanie dziecka. Bezwzględnie należy też unikać spania z maluchem w sytuacjach, gdy rodzic jest pod wpływem alkoholu, leków uspokajających czy papierosów.
Plusy i minusy wspólnego spania Do najczęściej wskazywanych korzyści zalicza się łatwiejsze nocne karmienia, szybsze reagowanie na potrzeby dziecka oraz wzmocnienie więzi emocjonalnej. Rodzice podkreślają także, że maluchy śpią spokojniej, czując bliskość opiekunów. Z drugiej strony, część specjalistów zwraca uwagę, że współspanie może zaburzać higienę snu i prowadzić do problemów z wypracowaniem rytuałów zasypiania. Wspólne noce bywają też wyzwaniem dla dorosłych, ograniczając ich przestrzeń i komfort wypoczynku. Dlatego niektórzy decydują się na kompromis, czyli dostawki do łóżka, które łączą bliskość z zachowaniem bezpieczeństwa.
Jak podjąć decyzję najlepszą dla rodziny? Najważniejsze, aby decyzja o wspólnym spaniu nie była wynikiem presji otoczenia, lecz świadomego wyboru rodziców. Warto zastanowić się nad własnymi potrzebami, trybem życia i komfortem snu. Jeśli wspólne noce sprzyjają spokojowi dziecka i nie stanowią obciążenia dla rodziców, mogą być dobrym rozwiązaniem, pod warunkiem zachowania zasad bezpieczeństwa. Z kolei, jeśli rodzina lepiej funkcjonuje, gdy maluch śpi w swoim łóżeczku, nie ma powodu, aby czuć się winnie. Każda rodzina może znaleźć własny model, który zapewni i bliskość, i bezpieczeństwo.
*Źródła: Polskie Towarzystwo Pediatryczne – zalecenia dotyczące snu niemowląt Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) – rekomendacje w zakresie bezpieczeństwa snu dzieci American Academy of Pediatrics – „Safe Sleep Recommendations”*