Istnieją trzy rodzaje znieczuleń podawanych przez wstrzyknięcie środka znieczulającego do kręgosłupa. Wszystkie odznaczają się podobną skutecznością. Znieczulenie zewnątrzoponowe podaje się w celu złagodzenia bólu podczas porodu siłami natury, a podpajęczynówkowe – przy cięciu cesarskim. Trzeci typ to połączenie obu tych znieczuleń, jednak obecnie stosowany jest on bardzo rzadko.
W przypadku znieczulenia zewnątrzoponowego środek znieczulający wraz z lekiem przeciwbólowym podaje się do przestrzeni zewnątrzoponowej kanału kręgowego między dwoma kręgami. Na skutek tego następuje przerwanie przewodnictwa nerwowego. Znieczulenie można podawać podczas akcji porodowej kilkukrotnie lub w sposób ciągły za pomocą specjalnego cewnika. Przez cały ten czas przewodzenie impulsów bólowych z macicy do mózgu jest zablokowane. W przypadku znieczulenia podpajęczynówkowego środek znieczulający podaje się bezpośrednio do płynu mózgowo-rdzeniowego znajdującego się w worku oponowym otaczającym rdzeń kręgowy.
Współczesna medycyna nie zna bardziej skutecznych metod znieczulenia niż te podawane do kręgosłupa. Ich użycie wymaga ciągłego monitorowania kobiety, dziecka oraz postępu porodu za pomocą specjalistycznej aparatury. Kobieta musi ponadto być podłączona do kroplówki z roztworem soli fizjologicznej, co zapobiega zbytniemu spadkowi ciśnienia krwi.
Jak to działa?
Znieczulenie zawsze podaje lekarz anestezjolog. Oto, jak przebiega cały proces:
- aby zwiększyć odstępy między kręgami, kobieta przyjmuje pozycję leżącą lub siedzącą, podbródek przyciąga do klatki piersiowej, a kolana – do brzucha;
- obszar, gdzie ma nastąpić wkłucie, zostaje zdezynfekowany oraz znieczulony;
- następuje wprowadzenie kaniuli, co samo w sobie nie jest bolesne, lecz dosyć nieprzyjemne;
- przy znieczuleniu zewnątrzoponowym na plecy nakłada się specjalną folię;
- kaniulę usuwa się, a folię dokładnie przykleja,
- podaje się środek znieczulający – najpierw dawkę testową, aby sprawdzić, czy cewnik działa poprawnie, a po 5 minutach dawkę właściwą. Środek zaczyna w pełni działać po 15-20 minutach, a efekt utrzymuje się przez około 2 godziny. Znieczulenie podaje się w sposób ciągły lub w dawkach uzupełnianych przez położną w miarę potrzeby.
Zalety znieczulenia:
- skuteczne łagodzenie bólu przez długi czas,
- rodząca zachowuje świadomość.
Wady znieczulenia:
- niesie ze sobą ryzyko ograniczenia czucia w członkach, spadku ciśnienia krwi, wystąpienia dreszczy lub świądu;
- może skutkować osłabieniem akcji porodowej i koniecznością podania środka wywołującego skurcze;
- porody, w czasie których wykonuje się znieczulenie, częściej kończą się użyciem próżniociągu;
- rodząca może mieć problem z oddaniem moczu, mogą także wystąpić u niej bóle pleców i głowy.
Źródło:
- Abascal, G., & Huss, M. S. (2018). Att föda. Bonnier Fakta.