W dzisiejszych czasach wiele dzieci przychodzi na świat przez cięcie cesarskie – to najczęściej wykonywana operacja na Zachodzie. Wśród wskazań do wykonania tego zabiegu wymienia się między innymi:
- niewłaściwe położenie płodu (poprzeczne, miednicowe, nóżkowe) przy pierwszym porodzie;
- wielkość dziecka (zazwyczaj granicą jest 4,5 kg, jednak po uwagę bierze się też budowę ciała matki);
- stwierdzony przez psychiatrę silny lęk przed porodem;
- choroby matki lub dziecka;
- czasami stan po cięciu cesarskim z poprzedniego porodu – decyzję podejmie lekarz prowadzący ciążę.
Nie bój się pytać
Wszelkich informacji powinni udzielić Wam: ginekolog, położna i anestezjolog, którzy będą przeprowadzać operację. Nie bójcie się wyrazić swoich wątpliwości – nie ma głupich pytań. Musicie wiedzieć, jak będzie przebiegać zabieg, żeby czuć się bezpiecznie i móc w pełni się zaangażować. Nie będzie to przypominać przygotowań do porodu siłami natury, które obejmują przede wszystkim naukę technik oddychania i łagodzenia bólu.
W czasie operacji
To naturalne, iż samo cesarskie cięcie wywołuje w Tobie wiele emocji, a w czasie jego wykonania odczuwasz duże zdenerwowanie. Jeśli odczucie strachu jest bardzo silne, powiedz o tym personelowi. Skup się na spokojnym oddychaniu i spróbuj się zrelaksować. Dolna połowa Twojego ciała będzie zakryta, tak że nie będziesz widzieć samego cięcia, ale będziesz mogła słyszeć, co mówią lekarze i położna oraz z nimi rozmawiać. Niektóre prywatne kliniki dają nawet możliwość, aby w czasie operacji na sali obecny był Twój partner, który może trzymać Cię za rękę i dodawać otuchy.
Dziecko przychodzi na świat
Zdziwisz się, jak szybko lekarzowi uda się wydobyć z Twojego łona małego człowieka. Nawet się nie obejrzysz, kiedy usłyszysz niemowlęcy krzyk! Będzie to niezwykła chwila. Personel jeszcze na sali operacyjnej pozwoli Ci przytulić maluszka do policzka albo ucałować małą główkę. Następnie położna zajmie się dzieckiem, a Ciebie będzie czekać dłuższa część operacji, czyli zszywanie rany.
Kontakt „skóra do skóry”
Kiedy będziesz dochodzić do siebie po znieczuleniu, dziecku może towarzyszyć Twój partner. Maluszek nie będzie tak szybko potrzebował karmienia, ale dobrze będzie ogrzać go i zapewnić mu poczucie bliskości. Najlepiej będzie przytulić maleństwo, by poczuło ciepło skóry, więc już teraz pomyślcie, aby partner miał tego dnia ubranie, które łatwo się rozpina.
Pobyt w szpitalu
Po cesarskim cięciu trzeba zostać w szpitalu nieco dłużej niż po porodzie siłami natury. Rana zaczyna się goić, a w opiece nad dzieckiem niezastąpiony okaże się teraz partner, który będzie też mógł pomóc w załatwieniu drobnych, przyziemnych spraw.
Wczesna pionizacja
Aby uniknąć pooperacyjnych komplikacji, dobrze jest jak najszybciej stanąć na nogi. Przyjdzie Ci to łatwiej, gdy dostaniesz odpowiednią dawkę środków przeciwbólowych. Po operacji będą Ci podawane w równych odstępach czasu, powinnaś też zawsze móc poprosić o zwiększenie dawki. W miejscu zszycia będziesz czuła nieprzyjemne ciągnięcie, ale nie powinno Cię zbyt bardzo boleć! Nie zważaj na opinie, że po cięciu cesarskim nie będziesz mieć pokarmu, ale jak najszybciej i jak najczęściej przystawiaj maluszka do piersi.
Powrót do domu
W domu odpoczywaj, ile tylko dasz radę. Nie musicie od razu przyjmować rodziny i krewnych, możecie nawet wyłączać telefony na czas drzemki. Gojenie rany potrwa kilka tygodni, a w tym czasie pamiętaj, by nie podnosić nic cięższego od dzidziusia.
Dobrze byłoby, gdyby w czasie pierwszych tygodni po operacji ktoś zastąpił Cię w obowiązkach domowych. Dochodzenie do siebie po zabiegu i opieka nad maluszkiem może pochłonąć wszystkie Twoje siły. Jest to kwestia bardzo indywidualna. Zdarza się, że regeneracja po cięciu cesarskim trwa nawet pół roku, nawet jeśli niektóre osoby są w stanie funkcjonować w miarę normalnie już po kilku tygodniach.
Źródło:
- Myles, M.F., Marshall, J.E. & Raynor, M.D. (red.) (2014). Myles textbook for midwives. (16th edition). Edinburgh: Elsevier.
- Kaplan, A. (red.) (2009). Lärobok för barnmorskor. (3., omarb. uppl.) Lund: Studentlitteratur.