Tydzień 16

Od tej pory długości dziecka nie mierzy się już od głowy do pupy (CRL), lecz od głowy do stóp. Na początku tego tygodnia dziecko ma około 14 cm długości (od głowy do stóp). Ręce i nogi są już całkowicie ukształtowane, a wszystkie stawy są ruchome.

Dziecko może do pewnego stopnia koordynować swoje ruchy, ponieważ układ nerwowy pracuje, a mięśnie reagują na sygnały przesyłane z mózgu. W macicy panuje teraz spory ruch – płód kręci się wokół, kopie, robi fikołki, marszczy czoło, otwiera i zamyka usta, potrafi też ssać kciuk. W tym stadium trudno jest jeszcze poczuć ruchy dziecka, ponieważ tłumi je płyn owodniowy.

Skóra dziecka jest cienka, czerwonawa i pomarszczona. Jest na niej także delikatny, puszysty meszek płodowy. Do momentu przyjścia dziecka na świat meszek znika prawie całkowicie, ale jego pozostałości mogą jeszcze znajdować się na plecach i ramionach.

Zaczyna tworzyć się tłuszcz podskórny zwany tłuszczem brązowym, który pomaga dziecku w utrzymaniu ciepłoty ciała w trakcie porodu. Formują się paznokcie dziecka.

Kiedy jesteś w ciąży po raz kolejny, możesz zacząć odczuwać ruchy dziecka wcześniej niż za pierwszym razem. Być może już poczułaś to delikatne „trzepotanie”, które jest tak wyjątkowe. Jeśli Twoje łożysko znajduje się z przodu (czyli za pępkiem), możesz poczuć ruchy dziecka dopiero, gdy będzie nieco większe. Położenie łożyska jest sprawdzane podczas rutynowego badania ultrasonograficznego w 18-20 tygodniu ciąży.

Braxton Hicks Twoja macica może już przygotowywać się do kolejnego porodu, co sprawia, że czasem odczuwasz jej napinanie i skurcze. To są skurcze Braxtona-Hicksa. Dopóki nie sprawiają bólu, są całkowicie niegroźne. Jeśli jednak odczuwasz ból, powinnaś porozmawiać z położną lub lekarzem. Nasilające się skurcze mogą czasami być pierwszym sygnałem infekcji dróg moczowych, która w takim przypadku wymaga leczenia antybiotykami. Diagnozę stawia się na podstawie prostego badania moczu.

Zostało jeszcze sporo czasu, zanim dziecko pojawi się na świecie, ale nadchodzi chwila, w której warto zacząć myśleć i rozmawiać o Waszych oczekiwaniach dotyczących czasu po przyjściu dziecka na świat. Bycie rodzicem to wiele radości, ale także stresu. W związku mogą pojawić się konflikty dotyczące sposobów opieki nad dzieckiem lub podziału obowiązków domowych.

Aby ułatwić sobie komunikację i wspólnie wszystko ustalić, niech każde z Was skonstruuje schemat dnia z podziałem na poszczególne godziny. Wyobraźcie sobie potem, jak mogłoby wyglądać Wasze życie po narodzinach dziecka i stwórzcie przykładowy, lecz szczegółowy plan dobowy. Porównajcie różnice i porozmawiajcie o tym, co można zmodyfikować w Waszym planerze.